- ۴۹ بازديد
- ۰ نظر
تا كنون نظري ثبت نشده است
گانودرما لوسيديوم يك قارچ سخت و چوبي است كه بطور طبيعي روي درختان افتاده و درختاني مانند آلو، بلوط و ديگر درختان رشد مي كند. گانودرما يك قارچ با اصالت شرقي است و در كشورهاي مختلف نامهاي متفاوتي دارد. به عنوان مثال اين قارچ در ژاپن به عنوان ريشي ، در چين لينگزي و در كره با نام يونگژي شناخته ميشود.
گانودرما بيش از ۲۰۰۰ سال به عنوان يك قارچ دارويي شناخته شده است ، و اثرات قدرتمند آن در نسخه هاي باستاني ثبت شده است. خواص اين قارچ دارويي در قديمي ترين كتاب داروسازي چيني ، ” Shen Nong’s Herbal Classic ” ثبت شده است. گانودرما به عنوان نمادي از سعادت و صلح براي ملت و ماندگاري براي امپراطور ديده مي شد. تصاوير گانودرما در نقاشيهاي مذهبي ، حكاكيها، مبلمان و حتي لوازم جانبي زنان ظاهر مي شدند. در كتاب Ben Cao Gang Mu توسط لي شين ژن كه اولين كتاب داروسازي مدرن در چين به حساب مي آيد (۱۵۹۰ ميلادي) به قارچ گانودرما خواص درماني مانند اثرات تقويت بدن ، تقويت انرژي حياتي ، تقويت عملكرد قلبي ، افزايش حافظه و اثرات ضد پيري نسبت داده شد.
در زمان سلطنت امپراتور هان وو دي در حدود ۲۱۰۰ سال پيش ، گانودرما در قسمتهاي زيادي از كاخ رشد يافت. مقامات اين مناظر غيرمعمول را به شايستگي ها و فضايل امپراطور نسبت مي دادند. گفته ميشد كه وي بهشت و زمين را لمس كرده است تا رشد گانودرما را در محوطه كاخ به همراه آورد. اگر امپراتور خردمند و مهربان ميبود ، بهشت نيز نشانههاي فرخنده نشان مي داد. بنابراين ، اگر گانودرما در كاخ يافت مي شد، به اين معني بود كه امپراتور از يكپارچگي بيشتري برخوردار است و اين باعث ايجاد آرامش و رفاه مي شود. در نتيجه ، اين گياه به عنوان يك گياه فرخنده شناخته شده بود و طبقه حاكم به آن خواص فرا طبيعي نسبت ميدادند. پس از حكمراني امپراتور هان وو دي ، تائوئيسم افسانه گانودرما را تجديد كرد. تائوئيسم بيشتر روي زندگي متمركز بود و جاودانگي را تبليغ مي كرد. تائوئيست معتقد بود كه با تمرين و مصرف مكرر اين قارچ، فرد به جاودانگي مي رسد.
گانودرما وحشي به ندرت يافت ميشود و در گذشته كه كشت آن ممكن نبود ، فقط اشراف توانايي خريداري آن را داشتند. در اوايل دهه ۱۹۷۰ ، محققان ژاپني روشي را براي كشت اين قارچ كشف كردند و امروزه كشت قارچ گانودرما به راحتي امكان پذير شده است و در بسياري از نقاط دنيا كشت ميشود. گانودرما همچنان در آسيا به عنوان يك داروي سنتي رايج شناخته مي شود و استفاده از آنها در سراسر جهان رو به افزايش است.